Het perfecte kind 

Toen de koning en koningin na lang wachten, hoorden dat er een baby kwam, groeiden de verwachtingen met de foetus mee. Tot hun grote blijdschap kwam het perfecte kind ter wereld dat zich in de baarmoeder volgedronkenhad uit de bron van verwachtingen. Het perfecte kind leerde snel dat bepaalde dingen niet gewenst waren in het vereren van de Volmaaktheid. Ze groeide op in een stil kasteel waar spiegels verboden waren. 

In verstilde eenzaamheid ontsproot in het kind een verlangen; verlangen naar anderen en naar een weerspiegeling van zichzelf. Dit jonge verlangen verdorde in de schaduw van het stille kasteel en dreef het kind naar de toren van de geest. Het perfecte kind werd groot in de toren zonder haar lichaam te bewonen. 

Af en toe verliet het perfecte kind de toren en zette ze voorzichtige en onvoorzichtige stappen in de buitenwereld. Ze zocht weerspiegeling bij andere mensen dan de koning en de koningin. Op sommige momentenleerde het perfecte kind contact met anderen te maken en op vele andere momenten was de contacthonger te groot en ontstonden er grote scheuren die haar terug de toren in joegen. Ze besloot voor de zekerheid dat haar leven zich voortaan alleen nog maar zou afspelen in de kleine, koude en stille toren. Ondertussen liet ze haar lichaam verwelken en vormden zich ijspegels aan de kozijnen van het kasteel.  

De donkerte lonkte. Of ze nu naar buiten of naar binnen keek, het donker leek ondoordringbaar. Het vertrouwde gevoel dat ze de enige was, hield haar gezelschap. 

Op een ochtend landde een jonge sneeuwuil op de vensterbank van de toren. Hij was door een grijze, wijze vrouw gestuurd en bracht elke dag iets mee uit de buitenwereld, een hulsttakje, een ijskristal, een kiezel. De souvenirs werden steeds iets minder perfect, afgescheurde ledematen van een muis, onbestemde plukken haar, nestresten. Het kind gooide wat ze vies vond uit het raam, terug de wildernis in maar de uil bleef ze terugbrengen. Tijdens een van de eerste lentedagen vloog de uil tegen het perfecte kind aan. Een volmaakthardelach rolde uit de diepte van haar lichaam omhoog, kletterde tegen de muren van de toren en vormde een echo die de ijspegels van het kasteel schudde. De uil zat op tafel, fatsoeneerde zijn veren en liet zich aaien. In de weerspiegeling van zijn ogen, zag het perfecte kind dat ze een vrouw was geworden. 

Professioneel CV

Tijdens verschillende universitaire opleidingen heeft Simone analytische vaardigheden en academisch denkvermogen verworven. Daarna werkte ze een tijd als programmamaker, schrijver en moderator in de culturele sector en in een stiltecafé in Rotterdam. Vervolgens nam haar loopbaan een wending richting het onderwijs, daar werkt ze inmiddels een jaar of vijf als kerndocent aan de Hogeschool Rotterdam (richting SocialWork). Daarnaast rondde ze onlangs een opleiding tot jungiaans analytisch therapeut af en heeft ze haar eigen therapiepraktijk aan huis. 

Opleidingen 

Bachelor en Master Literatuurwetenschap; minor Gender; minor Amerikanistiek; (bijna) bachelor kunstgeschiedenis; Research Master Gender & Ethnicity; programmamakersopleiding Rotterdamse Schouwburg; basisopleiding didactiek; vierjarige opleiding tot jungiaans analytisch therapeut.